เจ๊นาคิทเช่น
เรื่องโรแมนติกบนโต๊ะอาหาร
ผมเกิดริมน้ำครับ… บ้านริมน้ำคลองปากน้ำ คลุกคลีอยู่กับกุ้งหอยปูปลาตั้งแต่จำความได้ ผมช่วยป๊าผูกขาปูมาตั้งแต่เล็กๆจนชำนาญ บ้านเราขายอาหารทะเลแทบทุกอย่างที่อ่าวไทยมี
ป๊าผมเก่งเรื่องดูของสด ป๊าชำนาญมากจริงๆ อะไรสด ไม่สด มีไข่ หรือไม่มี ลอกคราบรึยัง ธรรมชาติหรือบ่อเลี้ยง เป็นความชำนาญที่ตัวป๊าเองก็อธิบายไม่ได้ เรียกว่าเป็นสัญชาตญาณก็ได้มั้งครับ ส่วนแม่ผมขายเก่ง รางวัลสุดยอดนักขายในใจผมยกให้แม่เลย แม่ผมขายของจริงๆ ดีขาย ไม่ดีไม่ขาย ของไม่ดีแม่ยอมทิ้งเลย ลูกค้าของแม่ซื้อขายกันมาหลายสิบปี หลายท่านเป็นเจ้าของร้านอาหารใหญ่ อันนี้ผมต้องขอบคุณมากๆครับ
ผมเป็นลูกชายคนโต น้องสาวอีกห้าคน ผมได้อยู่กับแม่เยอะสุด หลังจากมีน้องๆ กิจการของป๊ากับแม่โตเร็วมาก ขายดี เพราะป๊าไม่เอากำไรเยอะ คิดเผื่อให้ลูกค้าที่เปิดร้านอาหารให้ทำกำไรต่อ ขายได้ง่าย มีวัตถุดิบหลากหลาย ป๊ามีความสุขที่ลูกค้ากลับมาชม ได้เป็นส่วนนึงในครัวของเค้า.. ในความอร่อย.. ในความสุขของเค้า
ผมเปิดครัวเจ๊นาคิทเช่นตามชื่อแม่ผม แม่ผมชอบกินของอร่อย ป๊าผมชอบทำของอร่อย ความใส่ใจและความรักอยู่ในอาหารของป๊า ป๊าชอบทำอาหาร ลูกค้าหลายท่านสั่งของทะเลสดอยู่แล้ว และอยากให้เราเปิดครัวเพื่อปรุงอาหารให้เลยก่อนจัดส่ง ก็เลยกลายเป็นร้านเจ๊นาคิทเช่นครับ
อาหารจะอร่อย..ผมว่าเริ่มที่วัตถุดิบครับ ยิ่งเป็นอาหารทะเลด้วยแล้ว สำคัญที่ความสด น้ำแข็งที่ใช้ต้องสะอาด ความเย็นต้องถึง ก่อนที่จะลงกระทะ เครื่องปรุงที่ใช้ เปรี้ยว หวาน เค็ม มัน เผ็ด ต้องพอดี เครื่องเทศ เหล้าจีน ชีส ไวน์ น้ำมันงา ทุกอย่างช่วยให้มิติกับอาหาร ให้กลิ่นหอม ทั้งตอนอยู่บนเตา และตอนอยู่บนจาน ผมว่ากลิ่นหอมคือแรงจูงใจแรกที่ทำให้อาหารอร่อยก่อนที่จะตักเข้าปาก ความสดที่กัดลงไปแต่ละคำคือความประทับใจ ผมพยายามทำให้อาหารของผมอร่อย เป็นความอร่อยแบบง่ายๆ แบบว่าเข้าปากปุ๊บ ไม่ต้องคิดเยอะ… อร่อยเลย